ارزیابی مقایسه‌ای ژئومورفوسایت‌های کویری و بیابانی شهرستان شاهرود در راستای توسعه پایدار گردشگری

در مطالعات گردشگری، توسعه پایدار گردشگری می­بایست هسته مرکزی این­گونه مطالعات قرار گیرد تا بهره برداری نادرست از این جاذبه­­ها، مشکلات آینده در زمینه برنامه­ریزی محیطی را افزایش ندهد. در شهرستان شاهرود علی رغم وجود ژئومورفوسایت­های متنوع کویری و بیابانی و پتانسیل بالای شهرستان شاهرود در زمینه گردشگری بیابانی، در رابطه با ارزیابی قابلیت این ژئومورفوسایت­ها در راستای معرفی این ژئومورفوسایت­ها و جاذبه­های آنها تحقیقات نظام­مندی صورت نگرفته است. این پژوهش سعی دارد تا به ارزیابی این ژئومورفوسایت­ها با استفاده از روش­های ژئومورفوتوریستی پریرا و فاسیلوس بپردازد. بدین منظور ابتدا با استفاده از عکس­های هوایی و عملیات میدانی، ژئومورفوسایت­های مورد نظر مشخص گردید و در گام دوم با استفاده از روش­های ارزیابی مدل­های مربوطه به ارزیابی ژئومورفوسایت­ها پرداخته شد. نتایج نشان داد که این دو روش در عیارسنجی خود متغیرهای متعدد و متفاوتی را مدنظر قرار می­دهند و مدل­های کارآمدی در ارزیابی ژئومورفوسایت­ها هستند. یافته­ها نشان می­دهد که کویر طرود با کسب بالاترین امتیاز در هر دو روش­، در روش پریرا با کسب ۱۵ امتیاز و در روش فاسیلوس با کسب ۳۷/۴۵ امتیاز به عنوان مناسب­ترین سایت برای توسعه گردشگری می باشد. در کل، نتایج نشان می­دهد که مناطق کویری و بیابانی شهرستان شاهرود پتانسیل‌های بالایی در توسعه ژئوتوریسم در استان دارند، ولی متاسفانه تاکنون از سوی برنامه­ریزان و تصمیم­گیران استانی توجهی به آنها نشده و هیچ گونه تاسیسات زیر بنایی برای جذب گردشگر در منطقه ایجاد نگردیده است.